Serinin alınmaması gereken oyunu Commandos: Origins İncelemesi 

Commandos: Origins, Commandos ismini kullanarak oyuncuların parasını almaya çalışan basit ve aceleye getirilmiş basit bir kopya gibi hissettiriyor.

Commandos ile 1998 yılında ilk tanıştığımda hayran kalmış ve her oyununu heyecanla beklediğimi hatırlıyorum. Hatta Commandos 2: Men of Courage tanıtım videosunu tekrar tekrar izleyip bir an önce çıkmasını dört gözle beklemiştim. Commandos 2: Men of Courage bu tarz gerçek zamanlı strateji oyunların kralı, şahı hatta padişahı diyebilirim. O dönemlerde EIDOS elinde olan oyun Commandos 3: Destination Berlin ile sıvamış Commandos: Strike Force FPS oyunu ile de mum diktikten sonra yok olup gitmişti.

Uzun yıllar Commandos 2: Men of Courage yerini tutacak bir oyun hiçbir zaman çıkmadı. Desperados, Commandos’tan ilham almış olsa da hatta iyi bir oyun olsa da Commandos’un yerini hiçbir zaman alamadı.

Yıllar geçtikten sonra Commandos isim haklarının satıldığını ve alan ekibin aslına sadık kalarak Commandos oyununu çıkaracağını duyunca beni yine bir heyecan kapladı. Neredeyse 6-7 yıllık bir bekleyişin ardından yeni Commandos: Origins çıktı, fakat biz Commandos hayranları hayal kırıklığına uğradı. Bu hayal kırıklığı demo ile oluşmuştu ama belki tam oyun böyle olmaz diyordum ki maalesef oldu.

Commandos’u ilk kez oynayan biri hayal kırıklığı yaşamayacaktır fakat Commandos’u ilk oynayacaklara önerim Steam’deki Commandos 2: HD Remaster oynamanız. O zaman Commandos: Origins’in nasıl kötü bir oyun olduğunu anlayacaksınız. Anlamadığım 2001 yılında bu kadar muhteşem bir oyun yapılabiliyorken 2025’te neden yapılabiliyor? Teknoloji ilerlemesi gerekmiyor mu? Commandos: Origins’e bakınca teknoloji gerilemiş görünüyor. Oyun yapımcılarının oyun 4K ise iyi bir oyun inanışından vazgeçmesi gerekiyor. Evet Commandos: Origins 4K oynanabiliyor ama geri kalan her şey çöp. Neyse çok sinirliyim. Şimdi Commandos: Origins incelemesine geçeyim.

Oyunun büyük kısmında—günümüz dünyasının hali göz önüne alındığında epeyce katarsis sağlayan bir şekilde—Nazileri bıçaklıyor, vuruyor ve havaya uçuruyorsunuz. Yukarıdan bakış açısıyla, her biri keskin nişancılık ya da patlayıcı uzmanlığı gibi alanlarda uzmanlaşmış bir düzine II. Dünya Savaşı askerine komut veriyorsunuz. Komandolarınızın sızmak zorunda olduğu kamplar devasa; minimap’iniz, alarmı çalıştırabilecek düşmanlarla dolu kırmızı noktalarla kaplı. Ama oyunun en büyük engeli, komandolarınızın verdiğiniz emirleri yerine getirirken yaşadığı temel kontrol sorunları oluyor.

Gerçek zamanlı gizlilik taktikleri alt türü için “belirsizlik” ölüm demektir. Bu tür oyunlarda sürekli işleyen bir saat, işlerin muhtemelen sarpa saracağını bilerek sık sık “hızlı kaydet” yapmanızı gerektirir. Bu oyunların amacı bir şeyi ilk seferde doğru yapmak değil, sonunda doğru yapmayı başarmaktır. Çünkü her başarısızlık, en sonunda gelen “görev başarıyla tamamlandı” anına katkı sağlıyor.

Ancak başarısızlıklar biriktiğinde, bunların sizin hatanız gibi hissettirmesi gerekir—gözden kaçırdığınız bir detay gibi. Böylece stratejinizi değiştirip tekrar denemeniz teşvik edilir. Artık faaliyet göstermeyen Mimimi Games, Desperados III ve daha deneysel Shadow Gambit: The Cursed Crew gibi oyunlarla bu tarzı modernleştirmiş ve ustalaşmıştı. Ama başarısızlıklar nişan alma sisteminin eksikliği ya da doğrudan bir hata yüzünden oluyorsa, işler sinir bozucu bir hâl alıyor.

Mimimi’nin işlerinden farklı olarak, Commandos: Origins parlatılmış bir deneyim sunmuyor. Ateşli silahların görüş çizgileri ve fırlatılan objelerin gidiş açıları çoğu zaman güvenilir değil; sıkça manzaranın kenarına takılıyorlar. Komandolarınız, bir emri yerine getirmek için yeniden konumlanırken düşmanın görüş alanına istemeden girip yakalanmaları hiç de nadir değil. Hatta bazen, bir kayıt dosyasını yüklediğinizde düşmanların devriye yolları değişebiliyor ya da sizi hiç görmemelerine rağmen alarmları çalabiliyorlar.

Tabii, alarm çalması dünyanın sonu değil; zaten birçok göreviniz, tüm bölgeyi alarma geçiren tesisleri havaya uçurmak gibi şeyleri içeriyor. Ancak nişan alma konusunda bu kadar dengesizlik varken, çalılıklardan bir Nazi’yi bıçaklamak dışında hiçbir eylem tam anlamıyla güvenilir değil. Tankın ana silahını ateşlemek gibi basit görünen bir iş bile, Commandos: Origins’in bazen başarabildiği bir hassasiyet gerektiriyor. Keskin nişancınız aynı anda iki düşmanı vurabilir—kurşun ilk bedeni delip ikinciye ulaşabiliyor—ama eğer nişancı pozisyonunu azıcık bile değiştirirse (ki genelde değiştiriyor), bütün plan çöküyor.

Ve bu kadar belirsizlik varken, gizlilik taktiklerinin gözbebeği olan çoklu karakter eylemleri sıraya koyma ve hepsini aynı anda tetikleme özelliğine de fazla güvenemiyorsunuz. Zamanlamanın denk geleceğine dair bir garanti yok, en basit senaryolar dışında—örneğin iki komandonun aynı anda iki Nazi’ye saldırması gibi. Haritalar ne kadar büyük ve iddialı olursa olsun, Commandos: Origins’te ilerlemenin en güvenilir yolu hâlâ tek tek nöbetçileri tuzağa düşürüp, birer birer ortadan kaldırmak.

Commandos 2: Men of Courage ile gelen öldürdüğünüz Nazileri lootlama, her binanın içerisine girebilme, üst ya da alt katlara gidebilme, deniz altına inebilme daha bir sürü detay yerinde durmuyor. Commandos: Origins, 24 yıl sonra yapılabilecek en kötü devam oyunu, ya da devam oyunu yapılacaksa nasıl yapılmamalı başlığının çok iyi bir örneği.

Büyük bir Commandos hayranı olarak oyun yapımcılarına o kadar kızgınım ki bu incelemeyi bile yazmak şu an çok zoruma gidiyor. Bu yüzden oyunun fiyatını ya da sistem gereksinimleri gibi detayları bile yazmayacağım. Commandos: Origins oyuncuları kandırıp parasını almaya çalışan ve kesinlikle alınmaması gereken oyunlar listesinde ilk sırada yer alacak bir oyun. Eğer bu tarz oyunları seviyor ve hiç Commandos oyunu oynamadıysanız size Commandos 2: Men of Courage öneriyorum. Hatta Steam’de Commandos 2: HD Remaster versiyonu mevcut. Bunu alıp bayıla bayıla oynayabilirsiniz.